1 Ağustos 2010 Pazar

KIZILIN ÖFKESİ

Aşağı iniyorum şimdi..

Önce bir bakışlık yol boyu,

Görülen her şey,güneşli,gündelik…

Derinliklerime doğru indikçe

Eksiliyor birer birer,bir şeyler…

Önce çiçekler soluyor,

Sonra gülümsemeler ölüyor dudak kenarlarında..

Renkler beyazdan karanlığa doğru değiştikçe,

Sancılar başlıyor…

Bastırılmış her şey en koyusunda…

Daha çok yol almalıyım seni görmek için…

Oysa geçtiğim her kaldırım taşını sayıyorum,

Yaşadığım yıllardan daha fazla?

Şimdi karanlıkların en ucundayım,

Yol bitmiş değil…

Yangın yerleri daha yeni başlıyor,

Yer yer geçmiş acıların kanattıkları..

Gözyaşları…

Karanlıktan sonra kızıl gelirmiş..

Kendimden öğrendim…

Bundan sonrası öfkedir,

Dönüyorum ben…

Kızılın öfkesinde bırakıyorum seni…

4 yorum:

Adsız dedi ki...

...güzel





: O

Adsız dedi ki...

acı bir öfke var sözlerinde ama derinlerde bir çok sevgi mineleri toplanmış.Sanki büyüsün diye tohum atılmış ama yarım kalmış...!

Bager dedi ki...

...ama yarım kalmış...!

Adsız dedi ki...

Durduk yere buğulanıyor gözlerim,
Dalıp dalıp gidiyorum uzaklara.
Ne bir giden var aslında,
Nede geriye dönmesi için beklenen.

Çok zamandır bir elveda da duymadım,
Merhaba deyip ansızın çıka gelenlerimde olmadı
Sessizce uzaklara bakıyorum hiç kıpırdamadan
Hayaller kuruyorum,

Kalem yazıyor.
Ben susuyorum!