an gelir...

An gelir öyle bir şey yaratırsın ki donakalırsın… yaşama dair veya yaşamın tam ortasındaki birçok şeyi irdelemiş,elemiş ve seçmiş biri olarak bu donuşa bir bakış ararsın,kendinin dışında…bir bakış bile yeterli gelir,nasılsa amaç şahit yazılmasıdır an’a…bu,duyumsanmış ve dışa vurulmuş onca duygunun bir nevi somut hale geçmesidir.ruhsal varlığının cisimleşmesine anlamdır.çevirdiğinde başını,başarabilmişsen o şahidi yaşamın kendisine sunmayı,içsel bir huzuru koynuna tıkıp gidersin gideceğin yere…yok…yok eğer yoksa oralarda,herhangi bir yerlerde sana doğru eğilmiş bir görüş açısı,işte o an öyle bir an’dır ki artık akrep ve yelkovan ikilisi peşinden koşmaktadır ve sen karanlık bir sonsuzluğa kaçarken bulursun kendini,yakalanırsan hapsolursun zamana,gece ve gündüzün tam ortasında hareketsiz kalırsın.ne ışık ne karanlık,öylesine adsız,öylesine anlamsız…aslında kaçabileceğin hiçbir yer yoktur,bilirsin ama teslim olmak zor gelir…gün gelir düşersin…yummadan gözlerini,beklersin o ihtiyaç duyulanı.uzun ve acıtan bir sabırsızlıktır vücuduna değen her şey.direnmenin kaynak olduğunu hatırlatırsın kendine,yaşıyorsam eğer diye…sonra bir gün ama belki bir gün bazen bir bakış,bazen bir ses bazen de bir dokunuşla gelir,eğer gelirse gelecek olan…yoksa her şey sadece bir özlemekten ibaretmidir…