-zaman tükeniyor hızla
--biliyorum-
..........
--tek kişilik yolculuk olmayacak bu
-böyle söyleme demiştim
--yelkeni düşün,rüzgarsız ne anlamı varki
Bulutlar vardı,bembeyaz ve içlerinden geçiyor du,sarhoş gibiydi…uçmak bu sanırım dedi kendi kendine,çok hafifti çünkü…hiçbir sancı yada kaygı yoktu…umursamadı ilk başta,yine bir boşluk an ı diye düşündü…hesabını yapmayacaktı bu boşluğun ama bir şey vardı anlayamadığı yada farkında olmadığı…bu boşluk farklıydı,canlıydı,bir renge sahipti…özel bir renge…taa ki bir ses duyana kadar,bir ses evet…titrek,heyecan dolu,sevecen,ve uzaklardaki bir derinlikten gelen ama kararlı,çok yoğun bir ses…ürktü birden,kendisine yönelen anlam yüklü seslenişlere alışık değildi ve sevmezdi ona seslenilmesini,kaçardı hep…sonra hatırlamaya başladı,silinmek isteyen biriydi o ve silinmişti…yeni bir başlangıç işareti olabilirmiydi acaba bu duyduğu ses…yeniden doğmanın heyecanı sardı içini…bir yerlere yazılmak üzere olduğunu hissetti…kalemin ucundaydı şimdi…yumdu sımsıkı gözlerini yine her zaman yaptığı gibi…yine bir yanlışlık olmaması için,yine yanlış bir yerlere yazılmamak için dilekler diledi içinden…ses ona geliyordu,kalem kağıda uzanmıştı,sıra onundu yazılıyordu şuan yaşamın içinde bir yerlere…beklemekten başka yapacak bir şeyi olmadığını biliyordu ama hissettiği kalemin o sese itaat ettiğiydi… O na,O sese dilekler sunmalıydı o zaman…bildiği tüm mırıldanmaları sıraladı tek tek ama peşpeşe…duysun istedi kendisini O sesin…bu sefer dedi bari,güzel bir yere yazdır beni,bir anlamı olsun…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder