KIZILIN ÖFKESİ

Aşağı iniyorum şimdi..

Önce bir bakışlık yol boyu,

Görülen her şey,güneşli,gündelik…

Derinliklerime doğru indikçe

Eksiliyor birer birer,bir şeyler…

Önce çiçekler soluyor,

Sonra gülümsemeler ölüyor dudak kenarlarında..

Renkler beyazdan karanlığa doğru değiştikçe,

Sancılar başlıyor…

Bastırılmış her şey en koyusunda…

Daha çok yol almalıyım seni görmek için…

Oysa geçtiğim her kaldırım taşını sayıyorum,

Yaşadığım yıllardan daha fazla?

Şimdi karanlıkların en ucundayım,

Yol bitmiş değil…

Yangın yerleri daha yeni başlıyor,

Yer yer geçmiş acıların kanattıkları..

Gözyaşları…

Karanlıktan sonra kızıl gelirmiş..

Kendimden öğrendim…

Bundan sonrası öfkedir,

Dönüyorum ben…

Kızılın öfkesinde bırakıyorum seni…