1 Nisan 2008 Salı

adı olmayan X

-kapısı varmıdır
-neyin
-ölüme giden yolun işte
-sanmam,bence bir dipsiz kuyudur ölüm
-nasıl yani
-düşersin,bir daha çıkmazsın...



...zamanın bi anda durduğunu onaylayan bir gerilim,nefesin soluk borusundan çıkış hızı sürüngen..karşısında mutluluktan kahkaha atan adam...kendisiydi...bilinçsizce geri çekildi...ya yangın artığı gözlerimin yada boğucu sıcaktan etkilenmiş beynimin bir oyunu diye düşündü...hala geri geri adım atıyordu,bir amacı olmayan...o kadar çok korkmuştu ki ses telleri büzüşmüş çığlık atamıyordu...neydi bu olup bitenler böyle,rüzgar bile yoktu burda,ölümün kolay birşey olduğunu düşünmüştü ama bu korku ölümün bir adım ötesinde duruyordu...elleri sızlamaya başladı ansızın,sadece elleri...nedenini sorgulamak aklından bile geçmedi,şaşkındı ve korkuyordu hala...arkasını dönerek bedenini yürümeye zorladı,korku güç vermişti ona,bir süre sonra takip edilme kaygısıyla geriye döndüğünde uzakta kalmıştı sahte kendisi ama o hala hızla sürtüyordu toprağa adımlarını,koşar adım kaçmayı ne çok isterdi...ne yana gideceğini bilmedi ama uzaklarda bir yerde bir su birikintisi gördüğünü hayal etti,susuzluğu geldi aklına...ulaşabilse bırakacaktı kendisini suya ve bir daha hiç çıkmayacaktı ordan...kendisini o hayale kaptırdı...hızlandı,ayaklarını sürttüğü toprağın sesi daha sık aralıklarla duyulmaya başlandı...yaklaştıkça bunu bir hayal olmadığını gördü,su oradaydı işte,yada su sandığı şey...çünkü gözlerine bu sefer güvenerek gördüğü sıvının kırmızı olduğuna emindi...

Hiç yorum yok: