1 Nisan 2008 Salı

adı olmayan IX

-bütün anlamları kaldırmalıyım
-neden
-hepsi sana dair çünkü
-beni silmek daha kolay değilmi
-kaynağı silmek yitirmektir,dokunulmaz olsun diye anlamı seçtim




adım atmak gittikçe daha zor hale geldi,bıraksamıydı kendini acaba...bırakamadı,hep yalnız yaşamıştı ama yanlız ölmek istemiyordu,en azından...belkide meraktı onun kendisini salıvermesini engelleyen,bütün bu bilinmezliklerin ardındaki nedene olan merak...biraz daha yürümeye çalıştı,gidebildiğim kadar diye düşündü,yaşarken gösteremediği mücadele yok olma zamanında ortaya çıkmıştı,tuhaftı...gözkapaksız gözleri sızlarken karanlığa biraz daha alışmıştı...kaldırınca başını ilerde bir yerde kayalığa benzer birşeyler gördü,oraya kadar kendini atıp dinlenmeyi düşündü,az daha yürümeliydi sonra soluklanacaktı ya nefes almasına da şaşırdı...bu kadar sessizlikte nefes almak olağan değilmiş gibi...yaklaştıkça kaya dibinde bir karaltı gördü,yada öyle sandı çünkü hareketsizdi karaltı...bunun bir canlı olmasını düşünmek bir yandan yalnız olmadığını bilmenin cesaretini verirken öte yandan içinde o eski zamanlardan kalma ürkekliği duydu...neredeyse dibine kadar gelmesine rağmen karaltıda bir kıpırtı görmedi oysa bir insana benziyordu önüne kadar gelip durduğu...başı önüne eğilmiş bir adam...kısa bir teredüüt anı sonrası heyy dedi,merhaba...bir ses duymayı umut ettiği halde karaltının başını yavaş yavaş yukarı kaldırmasından rahatsızlık duydu...herzaman gözgöze gelmekten kaçınmıştı ama şimdi öyle bir şansı yoktu,kapaksız gözlerle yabancı kırmızı gözler karşı karşıya geldi...gülümsediğini biliyordu adam,çünkü hemen ardından gülmeye başladı ve kahkayaya kadar götürdü...bir ses vardı şimdi adı gülmek ama hissettirdiği yoğun bir acı...alaycı ve küstahdı gülüşü...bu kadar karanlık ve sessiz bir yerdeki gülüş değildi onu dehşete düşüren eğilip iyice baktığında adamın suratına...anında geri çekti yüzünü ve gözlerini,gerildi bütün vücudu...

Hiç yorum yok: